Euthanasie; niet omdat het moet, maar omdat het kan

"Levenseindekliniek? Moordfabriek zul je bedoelen! De witte doktersjas is modern SS-uniform"

De afgelopen week laaide het euthanasie-debat weer in alle hevigheid op. Aanleiding was de openbare executie van Hannie Goudriaan, een vrouw die een paar keer niet wist welke afslag ze moest hebben, en door haar man als belemmering werd gezien voor zijn hobby (vissen). Hij hoefde niet lang te zoeken voor hij een bereidwillige ''arts'' had gevonden, die haar uit haar lijden kon verlossen. Huppekee!

Al bij de invoering van het gedrocht dat de euthanasiewet heet, werd door tegenstanders gewaarschuwd voor het hellend vlak waar men zich op begaf. Oorspronkelijk (in de propaganda althans) bedoeld om uitzichtloos en ondraaglijk lijden te beëindigen, werd het al snel een instrument om van ongewenste familie af te raken. Er zijn heel wat erfenissen jaren eerder ter beschikking van ''bezorgde'' erfgenamen gekomen. Desalniettemin zijn er nog altijd enthousiaste pleitbezorgers van deze vorm van gelegaliseerde moord te vinden. Ook op deze site, zoals het stukje van Arthur Govers bewijst.

Reclameslogan

Volgens Govers hebben zestig-plussers door hoge zorgkosten, eenzaamheid, tekorten bij pensioenfondsen en te weinig kennis van computers en internet geen reden meer om te bestaan. Dus omdat pensioenfondsen hun werk niet goed doen, moeten de pensioengerechtigden er maar een eind aan maken. Rare redenatie. Bedenkelijk ook, en een duidelijk voorbeeld van de glijdende schaal waarop het ondraaglijk lijden wordt gedefinieerd. Dat zag je ook al in de discussie die zich in DWDD ontspon tussen hersenwetenschapper Victor Lamme en de twee psychopaten van de levenseindekliniek, die zowat elke reden aan willen grijpen om mensen naar de eeuwige jachtvelden te helpen. Volgens een van deze heren bestond het ''ondraaglijke lijden'' van Hannie Goudriaan eruit dat zij de hele dag naar muziek wilde luisteren...! Echt waar, kijk het fragment maar na op Youtube. Als men zo redeneert, zou je ook wel Jaap van Zweden een spuitje kunnen geven.

Het lijkt erop dat de euthanasie-kliek zich de slogan van een grote telecomprovider eigen heeft gemaakt; euthansie, niet omdat het moet, maar omdat het kan. Iedereen is wel eens treurig, iedereen is wel eens eenzaam, en iedereen is wel eens de weg kwijt. Ook Govers, lees zijn stukje maar. Maar moeten we daarom iedereen dan maar direct een spuitje geven? Dan is de wereld snel ontvolkt.

Buiten het feit dat het slechte presteren van pensioenfondsen geen reden kan of mag zijn om dan maar de rechthebbenden uit te roeien (dan kan elk bedrijf dat zijn verplichtingen niet na wil komen zijn klanten wel vermoorden), is het een vreemde redenering van Govers dat het niet thuis zijn in de digitale wereld een goede grond voor zelfdoding is. Ik ken mensen die helemaal opgaan in hun computer, maar ook mensen die (hoewel niet digibeet), toch een strandwandeling verkiezen boven een week gamen. Govers is wellicht iemand die ervan overtuigd is dat iemand die niet totaal hetzelfde is als hijzelf, eigenlijk geen leven heeft. Maar wat als de boswandelaar er ook zo over zou denken? ''Iemand die een eik niet van een iep kan onderscheiden, kan er maar beter een eind aan maken'', dat is wat Govers eigenlijk zegt (zonder het zelf te beseffen). Het zal Arthur Govers misschien verbazen, maar er bestaat een wereld buiten de computer, een echte, reële wereld, waar je dingen vast kunt pakken. En die bestaat ook al veel langer, en er zijn zelfs mensen die daar de weg weten, beter dan hij. Het leven kan echt waardevol, en waard te leven zijn zonder kennis van digitale snelwegen en andere bijkomstigheden. En ja, ik ben van mening dat zelfs mensen die niet 100% hetzelfde zijn, denken of kunnen als ik, recht op leven hebben. Denkt Govers dat hij God is, of zo?

Vrije wil?

Voorstanders van euthansie beroepen zich graag op de eigen verantwoordelijkheid, de eigen regie die mensen zouden hebben in en over het eigen bestaan. Maar is dat wel zo? Om te beginnen heb je het niet zelf in de hand wat je overkomt. Erfelijkheid, toeval of lot spelen een veel grotere rol. Sommige mensen dansen door het leven, worden negentig zonder ooit een ziekenhuis van binnen te zien, waar anderen van hun geboorte af door ziekte worden geplaagd.

Dat feit ontneemt in elk geval al een groot deel aan de vrijwilligheid; ook zij die ziek zijn, en dus lijden, zouden (in de meeste gevallen) best honderd willen worden, maar dan in gezondheid.

Daarbij valt er op die vrije wil nogal wat af te dingen. Voorbeeld; in de jaren zestig en zeventig trokken grote groepen linkse jongeren naar het Albanië van Enver Hoxcha, op zoek naar zichzelf en het ''ware'' communisme. Zij dachten dat ze dat zelf hadden bedacht (in hun ogen was de Russische Sovjet-variant gecorrumpeerd door ''bourgeois-invloeden''), maar in feite waren zij hiertoe aangezet door infiltranten van de inlichtingendienst BVD. Onder het motto ''verdeel en heers'', wilden de inlichtingedienst de linkse blokvorming in die roerige tijd van de Koude Oorlog teniet doen. Let wel, we hebben het hier over studenten. Studenten die zichzelf zagen als uiterst kritische, zelfstandige en intelligente denkers. Als die al zo eenvoudig te manipuleren zijn, hoe makkelijk kun je dan je 70-jarige oma (met mooi huis en fikse bankrekening) wat influisteren? Zet de suikerpot op een andere plank, en suggereer als ze hem niet kan vinden, dat ze ''toch wel erg vergeetachtig aan het worden is... misschien dat het beter is om...?'' Mensen zijn dus veel minder zelfstandig in hun denken en hun overtuigingen dan men graag wil doen geloven. Zo kan ook de doorlopende (positieve) aandacht voor euthanasie invloed hebben op het gedrag van mensen. Het is niet voor niks dat Govers het over een rage heeft in de titel van zijn bijdrage. Een rage is immers modieus, positief, een aan te bevelen iets als je erbij wilt horen. Alleen vraag ik me af wat je er aan hebt om ''erbij te horen'' als je er niet meer bent.  

De zaak Meiwes

Bovendien respecteren we de vrije wil van mensen ook niet in alle gevallen. Laten we als voorbeeld eens Armin Meiwes nemen. Deze Duitse kannibaal had op internet een willig slachtoffer (in de ware zin des woords) gevonden die zich door hem wilde laten doden en opeten. Nou moet ik zeggen dat ik het een onsmakelijke bedoening vond; als ik iemand wil opeten, zoek ik wel een lekker mokkel uit, niet een harige mannelijke veertiger. Maar over smaak valt (zoals bekend) niet te twisten, en het hart wil wat het hart wil, etc. etc., maar eind van het liedje was wel dat Armin Meiwes in de gevangenis zit. Dat terwijl in e-mails en op video het bewijs is gevonden dat het slachtoffer vrijwillig meewerkte aan zijn eigen dood, en bovendien in geen enkel wetboek van strafrecht ter wereld kannibalisme verboden is! Dus waarom zit Meiwes vast, en lopen euthanasieartsen vrij rond?!

Geronticide

Een zelfgekozen levenseinde is van alle tijden. In Rome was het bijna schering en inslag, in Japan ook. Dat staat eenieder vrij. Maar we moeten het niet gaan ophemelen, niet presenteren als een lolletje voor de vrije zaterdagmiddag. De dood is het einde. Dat moeten we niet brengen in hippie-jargon, maar als afschrikking. Niet als iets wat je ook eens gedaan moet hebben.  

Door de bijna voortdurende propaganda komen mensen op echte ideeën, dat is gewoon een feit. Anders hoefde je ook geen reclame te maken; dan kochten mensen wel vrijwillig Coca-Cola of Gucci. Het lijkt mij meer een poging van de regering om mensen van bepaalde leeftijd uit de maatschappij te verwijderen. Dat is ook niks nieuws (in het oude Rome gingen jongeren ook van tijd tot tijd door de stad om ouderen uit te roeien, onder het uitroepen van '' in de Tiber met die oudjes''), maar noem het dan wat het is; geronticide. 

Moordfabriek

Dan nog even iets over de zgn. artsen van de levenseindekliniek (en ook andere) die wat mij betreft al te enthousiast pillen van Drion of spuitjes klaar hebben. De ''levenseindekliniek'' is gewoon een moordfabriek, niks meer of minder. Vroeger moest je als wannabe psychopaat wachten tot er een oorlog kwam om je lusten bot te vieren. Nu ga je gewoon medicijnen studeren. De witte doktersjas heeft het Hugo Boss SS-uniform vervangen.

Die euthanasiewet is trouwens een kindje van D66 (zijn ze niet een zesje vergeten?), een partij die (toen ze zelf op sterven na dood was- tien leden en 1 zetel) merkwaardig genoeg niet de moed had om de stekker eruit te trekken. De wereld zou daar een betere plek door zijn geworden. Maar ja, zij zien zichzelf dan ook als het ''redelijk alternatief''. Met de speerpunten die D66 voert (alleen een referendum als de uitslag hen aanstaat, euthanasie voor ingegroeide teennagels, abortus om op wintersport te kunnen, het toe-eigenen door de staat van je organen), lijkt mij dat het enige waar deze politieke beweging een redelijk alternatief voor is, een regime is als dat van Pol Pot...