Hebben mensen een verantwoordelijkheid naar elkaar toe? Absoluut. Hebben mensen een eigen verantwoordelijkheid? Absoluut. Tussen voorgaande stellingen bevindt zich een spanningsveld die deze zaterdag naar alle waarschijnlijkheid de waan van de dag zal bepalen. De katalysator voor deze dagwaan heet ontwikkelingshulp, een heet hangijzer in Nederland en een van die zaken waar de Nederlandse bevolking anders denkt dan politiek Den Haag.

 
Het probleem van ontwikkelingssamenwerking is dat het nooit zoden aan de dijk heeft gezet. Miljarden worden jaarlijks in de ontwikkelingssamenwerking gepompt zonder merkbaar resultaat. Dat gebrek aan resultaat breekt het solidariteitsgevoel op. Begrijpelijk. Ontwikkelingshulp/samenwerking is belangrijk en noodzakelijk om de kwetsbaren in de wereld te helpen. Minpunt is dat deze kwetsbaren vaak worden geregeerd door corrupte dictators die niet omkijken naar diegenen waar zij eigenlijk verantwoordelijk voor zijn.
  
Emotionele kaart

De VVD wil sterk op ontwikkelingssamenwerking bezuinigen. Het huidige budget van 4,4 miljard moet volgens de VVD terug naar 1,4 miljard. Daarmee breekt de VVD wederom met het Kunduzakkoord waar de ontwikkelingssamenwerking bewust buiten schot is gelaten. Dit om het toverwoord "de allerarmsten" te ontzien. Arjen El Fassed gebruikte het toverwoord al in een tweet zaterdag. Met dit toverwoord wordt duidelijk de emotionele kaart getrokken en voor eigen politieke gewin uitgespeeld (het is tenslotte campagnetijd)
  
Staatshuishouding op peil

Is het voorstel van de VVD nu een slecht voorstel? Nee.  Een nee, dat kan worden omkleed met meerdere redenen.  De eerste reden lijkt een egoïstische, maar zal op de keper beschouwd een logische zijn: Nederland moet de komende jaren nog meer bezuinigen om de staatshuishouding op peil te krijgen, doet Nederland dat niet dan zal de crisis in Nederland sec niet te overzien zijn. Om het begrotingstekort naar beneden te brengen kan een volgend kabinet de lasten verhogen.  Slecht plan wanneer je de economie weer opgang wilt brengen. 

Een andere insteek is te bezuinigen. Dat is een betere invalshoek. Stel dat Nederland in een diepe crisis wordt gestort, dan kunnen politici heel vaak het woord "de allerarmsten" gebruiken, maar als er geen geld is, is er geen geld. Bij een gezonde economie en daardoor meer staatsinkomsten bestaat er een gerede mogelijkheid dat het budget voor ontwikkelingssamenwerking weer omhoog kan.

 
Ontwikkelingssamenwerkingsindustrie

De tweede reden dat het VVD-snijden in OS-hout snijdt, is het doodeenvoudige feit dat de ontwikkelingssamenwerkingsindustrie gierend uit de hand is gelopen. De allerarmsten hebben geen baat bij grote organisaties met grote kantoren en veel personeel die ontwikkelingsgeld bij elkaar lobbyen en waarvan een groot deel opgaat aan overhead. De betreffende organisaties zeggen altijd dat het niet het geval is, maar het is een kwestie van een simpele optelsom. Snijden is dan ook een goede zaak in dit geval. Een punt waar velen overheen kijken, of wegkijken als u wilt, is een waarheid als een koe die niet erkend wordt.
 
Veel landen en mensen die ontwikkelingshulp krijgen zijn zo afhankelijk geworden omdat iedere prikkel is weggenomen initiatief te ontwikkelen om zich uit de benarde situatie te bevrijden.  Daarmee zeg ik niet dat de hulpbehoevenden achterover leunen en wachten op een zak met geld. Wat ik wel zeg is dat in het verantwoordelijk-voor-elkaar-principe er ook een verantwoordelijkheid moet zijn om het betuttelracisme te laten varen en mensen hun eigen trots terug te geven door hen alternatieven te bieden iets van hun leven te maken.
 
Snijden in ontwikkelingssamenwerking lijkt een verschrikking, maar is met een juiste en afgeslankte besteding effectiever dan nu het geval is waar geld uit koloniaal schuldgevoel in een bodemloze put wordt gestort.