China: van staatscommunisme naar staatskapitalisme

"Hij die betaalt, bepaalt. Het Westen kijkt weg van de mensenrechtensituatie in China"

Wanneer u denkt dat hier een verhandeling wordt gehouden die langs de lange mars, Mao Tse-Tung, de culturele revolutie, Deng Xiaoping en het Plein van de Hemelse Vrede voert, dan komt u van een koude kermis thuis, helaas, sorry.

De reis die China doormaakt,  is voor iedereen duidelijk. China is een kapitalistische dictatuur, waar mensenrechten bij de vleet worden geschonden, censuur aan de orde van de dag is en minderheden hardhandig worden onderdrukt. Hij die betaalt bepaalt, dat geldt zeker voor China. 

China en wegkijken loopt één op één weg. Kunt u niet leuk vinden, of mompelen dat het niet zo is, zoals Jan Marijnissen onlangs nog tentoonstelde, maar China komt weg met grove mensenrechtenschendingen en de wereld vindt het prima, omdat China te belangrijk is geworden voor de wereldeconomie.
 
Meer leiderschap, minder democratie

De centrale plaats die China inneemt valt terug te lezen in een artikel van de China Daily. Daaruit  kunnen we opmaken dat China, om het IMF te steunen geld op te halen,  43 miljard van de 430 miljard zal bijdragen. Over all zal de Chinese bijdrage, na storting, 6,34% in het IMF bepalen. Een significante bijdrage. Hij die betaalt bepaalt over de rug van de vrijheid in China.
 
In het Westen hoor je tegenwoordig ook vaak het geluid dat er "meer leiderschap en minder democratie" nodig is om uit de economische crisis te geraken. Wat is dat bij mensen dat wanneer het slecht gaat de roep om een "sterke leider", of het Chinese model toeneemt.
 
De consequentie van de roep om een sterke leider is nagenoeg bekend. Het roepen om een Chinees model voor het Westen is wat nieuwer, maar of dat het juiste pad is, mag nog maar de vraag zijn.
 
Koffertje van Prinsjesdag

China krimpt economisch, ondanks het staatkapitalistische model.  Er zijn industrieën die zich reeds terugtrekken uit China, omdat het te duur is geworden in China te produceren. De Chinese  werkloosheid loopt op en wanneer de Chinese regering geen hervormingen doorvoert zal China vervallen tot het China van de jaren '80. Onrust en opstand.
 
De Chinese regering zal alles en iedereen op een grote schaal  blijven steunen, omdat de huidige machtsbasis van China niet meer gebaseerd is op het Rode Boekje, maar meer op het koffertje van Prinsjesdag.
 
De wederzijdse afhankelijkheid van het Westen en het Oosten komt met een prijs. De prijs van menselijke waardigheid en vrijheid. Economische voorspoed is een belangrijke, maar niet tegen iedere prijs. De roep om het Chinese model is bij mij aan dovemansoren gericht.