De roep om een kiesdrempel is de roep om minder democratie

"De kiesdrempel is voor bange mensen"

Het zijn bange mensen die een kiesdrempel willen. Met een kiesdrempel krijgen minder partijen de kans deel uit te maken van de parlementaire democratie. Met een kiesdrempel zullen minder mensen de parlementaire democratie omarmen. Met een kiesdrempel is er minder te kiezen en is de eenheidsworst groter. Een kiesdrempel zorgt er ook voor dat de partijen die de kiesdrempel halen lui worden.

Monddood
Wanneer partijen met een programma komen dat niet voldoet aan de wensen van het electoraat zijn er vervolgens mensen in Nederland die denken dat zij het beter kunnen. Ze stappen uit de fractie (hoi Geert), of beginnen zelf een partij. Als de animo in Nederland groot genoeg is en rond de 66.000 mensen het vertrouwen aan een persoon van die partij geven, dan is de kiesdrempel gehaald en heeft de desbetreffende partij een zetel.

Mensen die vóór een kiesdrempel zijn, willen dus 66.000 mensen monddood verklaren. Dat is 0,67% van de stemmen. Met een kiesdrempel van 5% worden dus, ongeveer, 490.000 mensen teleurgesteld. Dat is volgens de kiesdrempelaars een goede zaak.

Geen kiesdrempel

Ik kan mij geen slechtere zaak voorstellen dan een kiesdrempel. Wanneer partijen genoeg hun best doen kiezers aan hen te binden bestaan er geen splinterpartijen. Deze partijen ontstaan uit onvrede met de politiek en hebben daarom dus bestaansrecht. Willen de kiesdrempelaars dan ook gaan verbieden dat er mensen uit een fractie stappen uit onvrede van een nieuwe koers die de partij bijvoorbeeld is gaan varen en die afwijkt van de oorspronkelijke koers waar de partij de Kamer mee is binnengekomen? Gevaarlijke ideeën, van mensen die minder partijen willen en eigenlijk, diep in hun hart, op zoek zijn naar de sterke leider die de weg uit de crisis zal wijzen.

De charme van het democratische bestel in Nederland is juist dat de kleine partijen er toe kunnen doen. Hiermee krijgen meerdere Nederlanders die op meerdere partijen hebben gestemd, ook recht in handen.

De Christenunie was de meest effectieve partij qua moties het afgelopen politieke jaar. Met het voorstel van een drempel van 5% had die effectiviteit geen enkele zin gehad, daar de Christenunie naar alle waarschijnlijkheid niet in de Kamer plaats had kunnen nemen.

Het voorstellen van een kiesdrempel komt voort uit angst. Angst voor een diversiteit aan geluid. Een diversiteit die kan leiden tot een homogeen politiek verhaal.