Laat ook eens een moslim zijn verhaal doen, elke keer als Buma, Van der Staaij, Rutte of Wilders met gestrekt been de aanval inzetten.

De reacties op de huidige vluchtelingeninstroom getuigen vaak van bitter weinig solidariteit, inlevingsvermogen en menselijkheid. Door de zaken wat in perspectief te stellen kom je misschien wel tot een andere mening, probeer het eens.

Kinderen die naar bepaalde vormen van confessioneel onderwijs gaan, zijn (eenzijdig) gevormd in een traditie: in die van hun ouders. Het gevaar bestaat dat ze anderen niet leren begrijpen.

In een samenleving waarin het begrip ‘rationaliteit’ de overhand heeft genomen en religie en geloof herleid zijn naar bijna constante punten van discussie, dringt zich haast die vraag op.

Afgelopen weekend was Nadine Iarchy, lid van Liga voor Joodse vrouwen van België, te gast bij Touché op Radio 1 . Jonathan (22) betreurt de reactie van Iarchy en schrijft haar daarom een open brief.

Men verwijt het Westen "hypocrisie" en "racisme", want Brussel krijgt meer aandacht dan Ankara en moslims zouden het hier behoorlijk zwaar hebben, maar is dat niet een beetje te gemakkelijk?

Het handelen van bestuurders en terrorisme-experts doet denken aan dat van achttiende eeuwse geneesheren: zonder deugdelijke diagnose overgaan op laxerende middelen, aderlating en amputaties.

Onlangs werd er opnieuw een wrede en onmenselijke daad van geweld gepleegd. Zijnde een moslima en bovenal een mens, veroordeel ik deze aanvallen ten zeerste.

Er gaat altijd meer liefde zijn, dan terreur en haat. Liefde zit niet in grootse zaken. Je vindt het niet in politiek. Je vindt het niet in geloofsuitingen. Je vindt het in het klein. In de mens zelf.

We moeten minder tolerant worden om onze vrijheden te verdedigen tegen een instroom van totaal intolerante moslims, die hun eigen gewoonten meebrengen zonder de wens om zich aan te passen.

Met vijf man een weerloze jongen bewusteloos trappen (alleen maar omdat hij een moslim is) is geen heldendaad, maar een uiting van zinloos racisme en xenofobie.

Vaak wordt door tegenstanders van IS geroepen dat hun strijders geen echte moslims zijn. Dit opiniestuk zal aantonen dat de ideeën en praktijken van IS niet terug te voeren zijn op de Koran.

De religie is al tientallen jaren de kop van jut. Atheïstische aanvallen volgen elkaar in snel tempo op. Toch worden daar meestal de verkeerde redeneringen bij gevolgd. Dat is jammer.

In samenlevingen waar traditie en religie de wet dicteren zijn het vooral meisjes en vrouwen die het moeten ontgelden.

Er is in Jemen veel meer aan de hand dan een guerrillastrijd tussen twee stromingen binnen de Islam. Dit vraagt om een kritische analyse.

Als Augustus zo'n vooruitziende blik had, dat hij wist dat 20 jaar na zijn eigen dood in Judea een zekere Jezus actief zou worden, dan zou ik hem met gerust hart mijn lotto laten invullen.

In dit opiniestuk pleit ik voor meer tolerantie en het accepteren van verschillen. Interesse in elkaar is daarvoor een belangrijk startpunt. Samen zijn we één. Een eenheid in onze verscheidenheid.

Drie islamitische geestelijken is Nederland de toegang ontzegd. Gevaar geweken? Nee. Grotere zorg dan om de komst van die imams hier, is de zorg door wie ze waren uitgenodigd. Dat zijn namelijk onze landgenoten.

Kortzichtige antwoorden hebben averechts effect op de lange termijn. De politiek en de media zijn niet in staat om de juiste vragen te stellen als het gaat om ISIS. Waarom gaan die jongens naar Syrië?

De zogenaamde moslims die de aanval pleegden op Charlie Hebdo om zogezegd de profeet van Islam te wreken, beseffen niet goed dat zij integendeel zelf de islam hebben aangevallen en de Profeet besmeurd.

The Islamic Question is geen vraagstuk van moslims alléén, en de noodzakelijke voorwaarde om moslims een volwaardige rol in de publieke ruimte te gunnen is nog niet vervuld.

Je kan en mag tegen iets zijn, maar misbruik je vrijheid alstublieft niet en onderbouw je argumenten in plaats van door ongenuanceerde inhoud te publiceren je doel voorbij te schieten.

Niets, echt niets, kan het extreme geweld dat gisteren gepleegd is in Parijs verklaren of goedpraten. Maar laat ik proberen uit te leggen waarom ik mijzelf er niet toe kan brengen om ‘Charlie’ te zijn.

Dat er in Engeland en Amerika filosofen zijn die proberen Gods bestaan met argumenten te verdedigen, mag zo zijn. Maar so what? Waarom zouden we dit belangrijk moeten vinden?

De Turkse presidentsverkiezingen zijn gewonnen door Recep Tayyip Erdogan. Terwijl Erdogan zich druk maakt om de rechten van Palestijnen, 'vergeet' hij de minderheden in Turkije.